(BloomingMi.
Dagboek van een beginnend schrijfster)
En dan sta ik zelf ineens in de spotlight, terwijl ik mij juist altijd zo comfortabel achter de coulisses had opgesteld. Maar ja, nu ik mijn boek heb uitgebracht hoort dat er wel bij. Ik schuif wat onrustig heen en weer op mijn bureaustoel en probeer mij weer te concentreren op het bericht dat ik wil maken voor mijn Facebookpagina. Maar het lukt me niet iets te plaatsen. Val ik mensen niet ongevraagd lastig met dat boek van mij? Wie ben ik om hun te vragen mijn boek aan te schaffen?
Mijn man komt binnen met een kop thee en merkt dat ik ergens mee zit.
‘Wat scheelt er?’ vraagt hij. Met een zucht probeer ik aan hem zo goed en kwaad als dat lukt mijn gevoelens te verwoorden. Wat nog knap lastig is, als je zelf ook niet echt weet wat er nu is.
Hij kijkt me lachend aan en zegt: ‘Maar je valt toch niemand lastig? Je hebt iets moois gemaakt. Iets waar je mensen een plezier mee kunt doen. Wanneer je er niemand over verteld, dan zou je mensen juist iets onthouden. En als mensen er niet in geïnteresseerd zijn, dan zijn ze heus wel bijdehand genoeg ervoor te kiezen jouw berichten niet te lezen.’
Hij geeft me een kus en loopt de tuin weer in. Tja, zo had ik er nog niet over nagedacht. Ik heb inderdaad misschien wel iets moois gemaakt en kan dat nu delen met mensen. Ik haal diep adem en besluit dat hij gelijk heeft. Een dag later loop ik trots de winkel binnen waar ik mijn stapel pakketten af kan geven. Vandaag mag ik weer zes bestelde boeken versturen. Fantastisch!
Comments