Zoek de Magie

‘De strikjes moeten eraf, of u moet extra betalen voor het pakket.’ Ik kijk de norse vrouw achter de balie verdwaasd aan. Ze steekt het pakket met het boek De Satori Strijder erin nog een keer demonstratief in de meetgleuf, die bepaald of een pakket door de brievenbus past. Het vrolijke touwtje met strik dat om het pakket zit raakt de zijkanten van de meetgleuf aan, maar het pakket past makkelijk. Kan ze daar echt zo moeilijk over doen? Haar ogen priemen scherp in de mijne en zeggen duidelijk geen tegenspraak te dulden. Terwijl ik mijn blik losruk van het hare kijk ik vertwijfeld naar de stapel pakjes in mijn handen. Mijn trotse pakketten, met ieder een strik. Ik wil zo graag dat beetje vrolijkheid meegeven wanneer ik mijn boeken verstuur, maar heb ik daar echt een paar euro per pakket voor over? Bovendien, het gaat echt nergens over. Het touwtje schuurt alleen tegen de zijkant aan. Meer niet!

Zuchtend haal ik mijn schouders op. Er zit niets anders op dan de strikjes van de pakketten te halen. Terwijl ik de pakjes één voor één demonstratief langzaam van de touwtjes ontdoe, moet ik ondanks mezelf glimlachen. Is dit niet een heel typisch voorbeeld van de steeds norser wordende wereld waar we momenteel in zitten? Alles wat vrolijkheid en kleine sprankeltjes magie om zeep helpt, lijkt gretig door zoveel mensen aangegrepen te worden. Er lijkt soms zelfs genoegen voort te komen uit onbuigzaamheid en zwartkijken. Maar daar weiger ik aan meer te doen. En terwijl ik terugdenk aan mijn vrolijke ochtend waarin ik al deze boeken met liefde heb gesigneerd en verpakt met een strik, neem ik een besluit: ik zal blijven zoeken naar de magie in deze wereld. Ik wil mij blijven verwonderen over haar schoonheid.

Blijf je verwonderen en geloven in magie

Ik schrijf boeken vol magie, vol verwondering. Zo wil ik ook leven. Ik weiger te stoppen met verwonderen en met zoeken naar de magie in de wereld. En dus hierbij een foto van mijn strikjes, van mijn sprankeltjes magie, en een plaatsvervangend excuus voor de bekrompenheid van deze vrouw. Een sneue dame achter een balie in een postagentschap, waar ik oprecht medelijden mee heb omdat zij haar verwondering is kwijtgeraakt. Een dame waarvan ik met een gemeende glimlach afscheid heb genomen en een prachtige dag heb toegewenst.

Ik ga opzoek naar een andere manier om mijn strikjes wel om mijn boeken te blijven strikken, zodat de volgende pakketten die ik toestuur via bestellingen van bestelbijdeauteur.nl, of mijn eigen site mijn stille boodschap dragen: blijf zoeken naar de magie.